Hati hati
5 uur in de ochtend en we zijn allebei klaarwakker. Om half zeven een Indonesisch ontbijt voor Frank, ik hou het bij boterhammen met kaas en een croissantje. Wanneer we tegen acht uur uit gaan checken staat onze gids/chauffeur al klaar (naar later blijkt onze begeleider voor de komende 12 dagen).
Ochtendspits in Jakarta, auto’s, motoren, vrachtwagens, bussen, en brommers. En smog, veel smog (in mijn naïviteit dacht ik even dat het heiig was). Onze gids, geboren en getogen in Jakarta, had er geen moeite mee en na een half uur rijden langs mangroves, hoogbouw en schamele hutten kwamen we aan bij de Sunda Kelapa*, de zeilhaven van Jakarta. Een bijzondere haven, geen toeristische trekpleister, er werd gewerkt, het was er warm, de vrachtwagens reden af en aan en boten werden gelost. En het was indrukwekkend. **
*wil je meer inhoudelijke informatie over de plaatsen die we bezocht hebben dan moet je even de naam op Google intikken.
** op de fotopagina vind je onze indrukken door het oog van de smartphone
De geschiedenis is niet uit te wissen, we vervolgden onze weg naar het oude Batavia. Een wandeling door dit stadsdeel en koffie in caf? Batavia, een ‘moet je gezien hebben’ plaats in Jakarta.
Onze gids stelde voor om het plan van vandaag te wijzigen en Jakarta te verlaten om een bezoek te brengen aan het Taman Mini Indonesia Indah, kortweg TMII. Indonesië in het klein in een park en openluchtmuseum. Een duur project, opgezet door wijlen mevrouw Soeharto en ondanks de goede bedoelingen van de gids niet echt aan ons besteed. De vele Indonesische bezoekers daarentegen vermaakten zich uitstekend.
Na dit onfortuinlijke bezoek (Frank maakte een nare val en ik kwam zelf ook niet ongedeerd uit de strijd bij het uitstappen van een nog rijdende auto) zitten we nu in Bogor. Morgen gaan we de botanische tuin en het buitenverblijf Buitenzorg bezoeken om daarna door te rijden naar Bandung.
Het oversteken van de drukke wegen hebben we weer onder de knie, beetje wuiven met je hand, de bestuurder in de ogen kijken (die zit op onze passagiersstoel) en daarbij liefst nog hati hati*** zeggen.
We hebben een fijn hotel, vriendelijke mensen, kokosnotenbomen en een raam dat open kan. Frank zal het vandaag zonder biertje moeten doen, in dit hotel wordt geen alcohol geschonken.
Een tropische stortbui gooit onze plannen voor het avondeten danig in de war. Het kleine restaurantje van een paar onverlichte straatjes verder moet plaats maken voor het all you can eat buffet in het hotel.
Liefs
Jeannette
***pas op – Indonesisch voor beginnende
Reacties
Reacties
Ik ben weer helemaal mee! Geanimeerde reisdag! Blijf op de been hé!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
