Bogor en Bandung

Dag 4 en 5 van ons Indonesisch avontuur liepen niet helemaal volgens planning. Eerst maar even de frustraties en het mindere nieuws en daarna de mooie kanten.

Na een reis van 60 kilometer waar we 4 uur over gedaan hebben kwamen we vermoeid aan in ons hotel in Bandung. Te moe om nog een restaurant in de buurt te zoeken besloten we in het hotel te eten. Dat was niet zo verstandig. Eerst een uur wachten om vervolgens koude gerechten voorgeschoteld te krijgen en een Tjap Tjoi waar ik nog langer op moest wachten, dat had ik beter niet gedaan. De eerste en hopelijk laatste voedselvergiftiging was een feit. Een slapeloze nacht doorgebracht op de wc met afwisselend zitten en staan. Dokters komen hier niet naar een hotel, we moesten maar zien hoe we in een ziekenhuis kwamen. Frank is dan deze ochtend naar de apotek gegaan en kreeg een strip imodium en vijf zakjes ORS mee. Dan nog een cola via de roomservice. Een aantal kilo’s lichter en weer boven Jan kunnen we morgen beginnen aan de treinreis naar Yogyakarta. De vulkaan van vandaag hebben we niet gezien en Frank heeft me de stad laten zien via foto’s.

Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel. De dag begon met een bezoek aan de botanische tuin van Bogor en het buitenverblijf Buitenzorg. 87 hectares van puur genieten (voor de liefhebber uiteraard).

Het paleis, gesticht in de koloniale tijd wordt nu nog gebruikt als paleis van de president en is alleen vanuit de verte te aanschouwen. Geen probleem hoor er valt meer dan genoeg te genieten. Hati hati voor afvallende takken. Op de fotopagina een kleine impressie van deze tuin.

Verder dan naar Bandung over de Puncak pas. Fileleed van het begin tot het einde, met in de file verkopers van etenswaren, speelgoed voor kinderen, personages die uit de eerste de beste Stephen King film konden zijn gestapt en mensen met fysieke beperkingen die tussen de auto’s zittend proberen wat geld te krijgen.

In de file naar de theeplantage van Kunung Mas. De lyrische omschrijving die we kregen bij de reisbeschrijving is ietwat achterhaald. Geen theepluksters, geen fabriek, wel een soort pretpark met de mogelijkheid van glamping, squad rijden, bungalowtje huren, veel eetstalletjes en een ‘brug’ van waarop het mooi selfies maken is.

We hebben toch kunnen genieten van vergezichten en zijn naar dagelijkse gewoonte gevraagd op foto’s te gaan.

De weg naar Bandung werd beschreven als een met mooie vergezichten. Dit is inmiddels veranderd in een 60 kilometer lange lintbebouwing van schamele hutjes waar mensen proberen in hun levensonderhoud te voorzien met de verkoop van voedsel, brommeronderdelen en wat al niet meer.

De armoede en het vuilnis waarin mensen trachten te overleven gaat me aan mijn hart.

Morgenvroeg vertrekt onze trein om half zeven naar Yogyakarta. Frank gaat nog even eten, ik hou het bij crackers en slappe thee.

Liefs

Jeannette

Hati hati

5 uur in de ochtend en we zijn allebei klaarwakker. Om half zeven een Indonesisch ontbijt voor Frank, ik hou het bij boterhammen met kaas en een croissantje. Wanneer we tegen acht uur uit gaan checken staat onze gids/chauffeur al klaar (naar later blijkt onze begeleider voor de komende 12 dagen).

Ochtendspits in Jakarta, auto’s, motoren, vrachtwagens, bussen, en brommers. En smog, veel smog (in mijn naïviteit dacht ik even dat het heiig was). Onze gids, geboren en getogen in Jakarta, had er geen moeite mee en na een half uur rijden langs mangroves, hoogbouw en schamele hutten kwamen we aan bij de Sunda Kelapa*, de zeilhaven van Jakarta. Een bijzondere haven, geen toeristische trekpleister, er werd gewerkt, het was er warm, de vrachtwagens reden af en aan en boten werden gelost. En het was indrukwekkend. **

*wil je meer inhoudelijke informatie over de plaatsen die we bezocht hebben dan moet je even de naam op Google intikken.

** op de fotopagina vind je onze indrukken door het oog van de smartphone

De geschiedenis is niet uit te wissen, we vervolgden onze weg naar het oude Batavia. Een wandeling door dit stadsdeel en koffie in caf? Batavia, een ‘moet je gezien hebben’ plaats in Jakarta.

Onze gids stelde voor om het plan van vandaag te wijzigen en Jakarta te verlaten om een bezoek te brengen aan het Taman Mini Indonesia Indah, kortweg TMII. Indonesië in het klein in een park en openluchtmuseum. Een duur project, opgezet door wijlen mevrouw Soeharto en ondanks de goede bedoelingen van de gids niet echt aan ons besteed. De vele Indonesische bezoekers daarentegen vermaakten zich uitstekend.

Na dit onfortuinlijke bezoek (Frank maakte een nare val en ik kwam zelf ook niet ongedeerd uit de strijd bij het uitstappen van een nog rijdende auto) zitten we nu in Bogor. Morgen gaan we de botanische tuin en het buitenverblijf Buitenzorg bezoeken om daarna door te rijden naar Bandung.

Het oversteken van de drukke wegen hebben we weer onder de knie, beetje wuiven met je hand, de bestuurder in de ogen kijken (die zit op onze passagiersstoel) en daarbij liefst nog hati hati*** zeggen.

We hebben een fijn hotel, vriendelijke mensen, kokosnotenbomen en een raam dat open kan. Frank zal het vandaag zonder biertje moeten doen, in dit hotel wordt geen alcohol geschonken.

Een tropische stortbui gooit onze plannen voor het avondeten danig in de war. Het kleine restaurantje van een paar onverlichte straatjes verder moet plaats maken voor het all you can eat buffet in het hotel.

Liefs

Jeannette

***pas op – Indonesisch voor beginnende

we zijn er

We zijn in Indonesië

Zondagmiddag voor de code oranje buien uit naar Amsterdam. De stiptheid van de NMBS laat soms wat te wensen over en gezien het vroege incheck uur, de zomerse drukte en de eerdere problemen op Schiphol tijdens de vakantiepiek, wilden we het niet riskeren ons vliegtuig te missen.

Het hotel was er eentje om snel te vergeten. We waren in ieder geval op tijd op de luchthaven, net als de honderden andere passagiers. Het ging al met al vlot en om iets na twaalf uur vertrok onze Boeing 777 voor een veertien uur durende vlucht. Het was goed vliegen met Garuda, vriendelijk personeel, lekkere maaltijden, het sanitair dat regelmatig schoon werd gemaakt en een landing volgens de boekjes. Aan de regelmatige terugkerende (behoorlijke)turbulentie kon de bemanning ook niets doen.

En nu in een hotel niet ver van de luchthaven van Jakarta. Een dag om aan het tijdsverschil te wennen, even bijslapen om vanaf morgen echt aan de rondreis te beginnen.

We worden door onze chauffeur om 8 uur bij het hotel opgehaald (maar goed dat we al vanaf 4 uur kunnen ontbijten).

We zijn klaar voor ons Indonesische avontuur nu nog even de waarde van de roepia proberen onder de knie te krijgen.

Liefs

Jeannette

We gaan naar Indonesië

Welkom op mijn reislog!

Frank en ik gaan naar Indonesië. Java en Bali om precies te zijn. Een reis die eigenlijk in 2020 gepland stond, maar die vanwege corona niet door kon gaan. Over drie weken vertrekken we vanuit Amsterdam naar Jakarta, om vervolgens drie weken rond te trekken met een auto met chauffeur, de trein, en de boot.

Vanaf dan zul je hier regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest (voor zover er wifi is natuurlijk).

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Liefs

jeannette