We zijn weer thuis.

Na een lange reis, 36 uur onderweg, kwamen we maandagmiddag weer thuis. Stromende regen en een temperatuur die we even vergeten waren.

Op Schiphol eerst op Sara gewacht die 3,5 week in Jordanië Arabisch heeft geleerd. Het was fijn om samen te reizen.

We hebben een mooie reis gemaakt. Af en toe met mijn fysieke grenzen geconfronteerd. Een oedeemarm in de tropen is niet altijd een succes.

Ik wil je bedanken voor je reacties, het is fijn om te weten dat lieve mensen meereizen.

Nu eerst het leven van alledag weer oppakken. Wat de toekomst gaat brengen weet ik niet, ik zal je bij een nieuwe reis zeker op de hoogte stellen.

En altijd welkom in Antwerpen!

Liefs

Jeannette

Le Majeur

Het was een stevige tippel van ongeveer 7 kilometer naar het museum Le Majeur. Deze Belgische schilder leefde en werkte ruim 25 jaar op Bali met zijn model en latere vrouw Ni Pollok. Hij stierf in 1958 in Brussel aan kanker aan zijn oor. Zijn Balinese huis werd een museum beheerd door de Indonesische overheid. Ni woonde in dit museum tot haar dood in 1985. De schilderijen zijn in slechte staat. Siliconenzakjes doen dienst als klimaatbeheersing. De villa is de moeite van een bezoek ondanks dat zeker waard.

Ik zag het niet helemaal zitten om weer 7 kilometer terug te wandelen en dankzij de hulp van de caissière bij de Indomaret hadden we binnen de 10 minuten een Indonesische Uber die ons een stuk terugbracht.

We eten niet meer in het hotel, kwestie van duo krampen en diarree na het eten van gisteren. Een tosti in een lunchzaak en daarna terug naar het hotel.

En vanavond in de avondzon langs het strand naar een pizzeria waar we lekker hebben gegeten. Hopelijk deze nacht een ongestoorde nachtrust.

Liefs

Jeannette

Zomaar een dag in Bali

De laatste dagen van onze vakantie doen we het iets rustiger aan. We zijn beiden geen ‘strandliggers’ maar genieten wel van de zee. Eerst stond er deze ochtend een wandeling naar een tempel in de buurt op het programma.

De Puri Dalem Pengebak ligt midden in een mangrovebos en wordt door veel mensen bezocht voor het Melukat ritueel (melukat betekent in het Balinees reiniging en zuivering van lichaam, geest en ziel, ik heb dit even voor je opgezocht). Het was druk toen we na een warme wandeling bij de tempel aankwamen. We hebben als enige toeristen vanaf de ingang van het tempelcomplex even toegekeken waarna we onze weg vervolgden langs een reigerkolonie naar een supermarkt in het dorp voor wat laatste Indonesische aankopen om mee naar huis te nemen.

Tegen half vijf in de avondzon naar het strand voor een limesquash voor mij en een Bintang voor Frank, het portie frietjes daarbij smaakte uitstekend.

Vandaag geen foto’s van tempels, wel wat sfeerbeelden van het strand.

Het was een fijne dag.

Morgen wandelen we naar het Museum Le Mayeur.

Liefs

Jeannette

van Ubud naar Sanur

Na de hectische weken op Java doen we het in Bali allemaal wat kalmer aan. We werden om 12 uur opgehaald door onze Balinese chauffeur Henri die ons binnen 50 minuten naar Sanur zou kunnen brengen. Henri stelde voor om onderweg halt te houden bij de Pura Puseh Desa in Batuan.

Een uitstekend voorstel. Deze tempel dateert uit 944 isaka* en mag alleen betreden worden met een sarong. Geen probleem, we kregen van aardige vrouwen allebei een sarong omgeknoopt. Met mijn bergschoenen daarbij was het plaatje compleet. Hoe dan ook, het bezoek was meer dan de moeite waard. Laat de foto’s weer hun verhaal doen.

Henri had nog meer voor ons in petto. Wat we dachten van een bezoek aan een ‘silverfactory’. Alle eerdere bezoeken aan lokale bedrijven in ons achterhoofd leek dit ook een goed voorstel. We hebben genoten. Een kleine ruimte waar een aantal mannen en vrouwen zilver aan het bewerken waren en vervolgens een zaal met verkopers van zilveren sieraden en voorwerpen tegen behoorlijke bedragen. Ook dit moesten we meegemaakt hebben. De chauffeurs/gidsen krijgen een klein percentage wanneer ze toeristen brengen, waarom zouden we dat onze Balinese man niet gunnen.

En nu is het donker geworden en hebben we ons eerste bezoek aan het strand gebracht. Onder de bomen met een zeebries authentieke Balinese fish&chips gegeten. Een limesquash en een Bintang biertje daarbij en het strandgevoel was compleet.

Liefs

Jeannette

*1020AD

Een dag in Ubud

Na tweeëneenhalve week in Indonesië is het me eindelijk duidelijk wat er met de zon aan de hand is. We zijn over de evenaar gevlogen en nu dus op het zuidelijk halfrond. In tegenstelling tot in Antwerpen staat de zon hier op het middaguur in het noorden op haar hoogste punt, ze komt nog wel op in het oosten en gaat onder in het westen. Dat is weer een leuk weetje.

Nog meer leuke weetjes maar dan over onze dag in Ubud. Het hotel bevalt uitstekend, maar we willen ook hier dingen zien.

Ons eerste doel is het Monkeyforest. Balinese langstaartapen leven hier vrij in een bos. We kwamen niet zozeer voor deze apen maar voor de 3 tempels en de crematieplaats die nog steeds als zodanig dienstdoen. Onze gids Iman had in Kalibaru al uitgelegd dat de doden eerst begraven worden en wanneer de familie genoeg geld heeft voor de crematieplechtigheid (vooral ook in verband met de gasten die te eten en drinken moeten krijgen) opgegraven worden, gewassen en vervolgens gecremeerd. Afgelopen maandag had hier de crematie plaats van een afstammeling van de vorstelijke familie van Bali. Het was warm en druk in de forest, de tempels en crematieplaats waren de moeite van een bezoek waard. De apen namen we er maar bij.

Op zoek naar het culturele hart van Bali in Ubud. Wandelen langs drukke straten met toeristen en souvenirwinkels zover het oog reikt. Vooral goed op het voetpad/de stoep* letten, daar hebben ze in Indonesië toch moeite mee hoor. Na het oplopen van het stressniveau door alle drukte kwamen we na een half uur aan bij het museum Puri Lukisan. Met nog een handjevol andere bezoekers in 4 paviljoens kennismaken met de Balinese kunst (en zien dat de voormalige koningin Juliana van Nederland ons was voorgegaan met een bezoek). In dit hectische, toeristische dorp een rustpunt en ja een beetje een cultureel hart van Bali.

De zon is inmiddels ondergegaan achter het Monkeyforest, mijn kraanvogels zijn niet teruggekeerd, de zwaluwen scheren over ons terras en worden straks afgelost door de vleermuizen. Nog even iets drinken, dan de drukte weer in om wat te eten.

Morgen gaan we naar Sanur, onze laatste halte in Indonesië.

Liefs

Jeannette

*doorhalen wat niet van toepassing is

Tempels en toeristen

We hebben afscheid genomen van ons huisje aan de rijstvelden en zijn nu in Ubud aangekomen. Niet zonder onderweg een paar erg mooie tempels te hebben bezocht.

Na een lekker ontbijt, ik heb de eigengemaakte ananas/gember jam in een potje meegekregen, stond onze chauffeur Henri al op ons te wachten. Hoger en hoger reden we, genietend van prachtige vergezichten. Onze eerste stop was aan het Bratan meer waar we de watertempel Ulun Danu bezochten. Indrukwekkend, vooral toen er een lange stoet van mensen in een ceremoniële optocht onder begeleiding van gamelanmuziek passeerden. Er waren weinig Europese toeristen, de mensen kwamen voor het brengen van offers. Laat de foto’s voor zich spreken.

De tweede tempel van vandaag is de op een na grootste op Bali en van een heel andere stijl dan die aan het Bratan meer. De Taman Ayun is een voorbeeld van traditionele Balinese tempelarchitectuur. Ook hier zeggen foto’s meer dan woorden.

En nu zitten we dus in Ubud. Door de reisorganisatie omschreven als “een leuk kunstenaarsdorp en het culturele hart van Bali”. Dat moeten we nog even vinden, onze eerste kennismaking was vooral een overrompeling van Europese toeristen (wij ook hoor), cafeetjes, restaurants, souvenirwinkels en auto’s, veel auto’s. En dat is niet erg. Hoewel ons hotel midden in het dorp ligt horen we niets van de drukte. We hebben een erg mooi kamer met groot terras waar ik nu zit te schrijven terwijl de kraanvogels zich verzamelen in een rijstveld, de zon weer mooi ondergaat en we ons eigen huisaltaar hebben. Vanmiddag geluncht bij O Taco’s, dat kan smaken na twee weken Indonesisch eten. Wat er vanavond op het menu staat is nog even een vraagteken. Wat een zekerheid is , is dat ik hier in bad ga, kijk even bij de foto’s naar onze badkamer.

Morgen staat er nog niets op het programma, heerlijk. Eerst uitslapen en dan zien we wel.

Liefs

Jeannette

Banyuatis

Uitslapen is er tijdens ons Indonesische avontuur niet bij. Na een schitterende zonsondergang gisteravond, lekker eten en slapen onder een klamboe werden we om half negen verwacht bij Kadek voor een drie uur durende wandeling. Zonnebrandcrème op en hoedje mee. We zitten niet iin Munduk maar in Banyuatis, Kadek is geboren en getogen in het dorp en neemt ons via smalle paden mee naar een plaatselijke koffiebranderij. Weer erg mooi om te zien hoe op kleinschalige wijze vrouwen de koffie ‘lezen’, branden en malen. Niet voor de export maar voor de lokale markt. We exporteren een zakje ongemalen koffie om thuis van te genieten, een koffiemolen kopen is maar bijzaak.

Verder ging de wandeling langs kruidnagel-, jackfruit-, bananen- en alle andere bomen waar vruchten aan kunnen zitten. Kadek vertelde, over Balinese dagelijkse gewoonten, het was een plezier om naar te luisteren.

De sawa’s waren indrukwekkend; vergezichten, tempels voor een goede oogst, ingenieuze irrigatiesystemen en voor de niet al te goed te been zijnde blogschrijfster een smak naast het veld. Behalve een enigszins gekrenkt ego is alles weer redelijk in orde. Tussen de velden over de smalle dijkjes lopen moet ik ook nog beter onder de knie krijgen (of misschien ook niet, er zijn weinig rijstvelden in het Antwerpse). Chapeau voor de mensen die in het veld moeten werken tot aan de knieën, gebogen in de modder staan om jonge gewassen aan te planten.

Verder wandelend zit een man voor zijn huis met plastic zeilen waarop kruidnagel ligt te drogen. De geur is overweldigend. De groene kruidnagel wordt gebruikt om kreteksigaretten van te maken. Die doen me denken aan een collega uit mijn Almelose jaren, nu veertig jaar geleden, die de gewoonte had deze te roken.

We wandelen verder om een waterval te bekijken. Kadek kijkt na het rijstavontuur al wat bedenkelijk en ik geef zelf maar aan dat het waarschijnlijk niet zo’n goed idee is dat ik mee naar de waterval ga. De Ijen revisisted maar geen probleem. Zittend op een boomstam bij een irrigatieput en luisterend naar het kabbelende water en The National was het wachten aangenaam.

Weer bij ons huisje even zwemmen, lekker lunchen en verder niets doen. De zon gaat weer rood onder, straks lekker eten en morgen verder. We worden om 9 uur door een chauffeur opgehaald die ons langs tempels naar Ubud zal brengen.

Liefs

Jeannette

Ijen

Half drie, twee alarmen gaan af. Klaar voor de beklimming van de vulkaan. Meneer Mawi staat ons al op te wachten en de vriendelijk nachtportier heeft 2 ontbijtdozen gemaakt. Na een uurtje rijden komen we aan bij het basiskamp van de Ijen en we zijn niet alleen. Frank zet de zaklantaarn op zijn hoofd en vertrekt met Adi, zijn metgezel en gids op de tocht naar de krater. Het is koud om 4 uur ’s nachts. Kampvuren worden aangestoken en ik ga bij de gidsen/chauffeurs wachten, ondertussen genieten van de warmte van het vuur en de hartelijkheid van de mannen. 4 uur later daalt Frank de berg weer af, Adi is bij hem. Hij heeft 20 minuten rust om vervolgens weer de berg op te gaan om zwavel te gaan dragen. 90 kilo dragen en dat nog 3 keer vandaag. Wij stappen bij meneer Mawi in de auto voor de tocht naar de veerboot die ons naar Bali zal brengen.

Het is druk op de Straat Bali, veerboten in overvloed, we moeten dan ook een tijdje wachten midden op straat voordat er een plek is voor onze boot. Vertrouwen hebben en controle loslaten is het motto, de boot heeft zijn beste tijd gehad.

We hebben afscheid genomen van meneer Mawi , hij is inmiddels op de terugweg naar Jakarta.

En nu zit ik deze blog te schrijven vanaf ons terras van ons Balinese huisje met zicht op de rijstvelden en de ondergaande zon. Een witborstwaterhoen heeft haar nest in het rijst, een beekje kabbelt onder ons terras en de klamboe is al gesloten tegen de muggen. Ik voel me even heel gelukkig hier op deze plaats.

Liefs

Jeannette